Rummikub en Russische borsjtsj 🎲

We gaan van start met de kasten, halverwege de middag vertrekt Vera voor wat afspraken met onder andere de garage die nu toch eindelijk de bougies zal moeten hebben om de auto te repareren. Ze komt pas laat in de avond weer thuis verteld ze, dus voor het avondeten is het José en ik. Na het werk gaan we heerlijk buiten in de zon zitten met thee en zelfgemaakte  chocoladetruffels van Vera, we vertellen over onze levens en lachen. S’avonds als ik beneden kom heeft José heel lief een borrelplankje gemaakt op een eigen gehakt stuk hout uit de tuin. Worstjes, kaas, noten en gedroogd fruit met een fles bubbels erbij van de wijngaard die we bezocht hadden. José is een schrijver en poëet, ik geniet van al zijn verhalen en het is geen moment stil. Als Vera thuis komt ronden wij ook af en dan is het slapen geblazen. Owja en de bougies voor de auto was de man van de garage uiteraard vergeten te bestellen… jaaaa zo gaat dat hier dus waarschijnlijk kan ze hem volgende week ophalen, gelukkig heeft ze wel een leen auto gekregen. 

De volgende ochtend wordt ik toch wel enigszins met een duf hoofd wakker, ik ben het niet meer gewend om te drinken. Een goed ontbijt en chicory koffie (jaja want ik ben sinds februari gestopt met koffie drinken, dus chicory is een goed alternatief) doen me goed en we starten weer met de werkzaamheden. Vera is bezig met de restauratie van de dieren, ook wel "the hunting trophies” genoemd die heel oud zijn en bij het huis behoren. Uiteindelijk zullen deze aan de muur komen te hangen bij de bar. Ik ben inmiddels gestart met de lambrisering in de woonkamer. Eerst alles afnemen met een sopje, daarna opschuren waar nodig en dan gaatjes dichten en uiteindelijk verven. Na het avondeten drinken we een klein glaasje cognac en dan komen de rummikub stenen tevoorschijn. Vera is echte pro hierin. José moeten we de regels nog even uitleggen, maar gelukkig heeft hij het snel door, iets te snel want hij is sneaky en houdt alle jokers voor zichzelf tot frustratie van Vera en mij haha. 

Nu is het alweer vrijdag 19 mei en vanavond komt Vincente voor een week langs, hij is een vriend van Vera uit het noorden van Frankrijk maar spreekt gelukkig ook vloeiend engels (shit nu kan ik weer niet echt mijn Frans trainen, want iedereen praat Engels met elkaar) naja ik train in ieder geval wel m’n Engels. Overdag werken we de hele dag aan het huis, José vooral weer in de tuin en ik werk weer aan de houten lambrisering. Wat nu het vreemde is is dat de lambrisering van hout is maar vroeger schilderde men de houten panelen met een houtprint omdat er denk ik destijds niet genoeg geld was voor luxe houtsoorten… Ze imiteerde een luxe variant na doormiddel van een hout patroon erop te laten schilderen. Ik had dit werkelijk nog nooit gezien. Vera wil dit geschilderde hout graag zo behouden dus als alles is schoongemaakt en de gaatjes zijn gedicht gaan we met een palletje met 3 kleuren bruin de panelen restaureren met verf. Een monniken klus denk ik, maar gelukkig gaat het een stuk sneller dan gedacht. In de middag dek ik de tafel en eten we broodjes, vanavond staat Russische borsjtsj soep op het menu. Na het werk wordt er gedoucht, normaal douch ik altijd in de ochtend maar hier is het juist omgekeerd aangezien we overdag klussen en daar word je vies van. Nu snap ik m’n broer eindelijk goed, hij werkt in de bouw en gaat altijd ongedoucht naar z’n werk maar doucht dus altijd als hij thuis komt. Ik ben nu ook een echte bouwvakker bedenk ik mij. Rond 20:00 arriveert Vincente en gaan we eten, erna gaan we naar de woonkamer en drinken een drankje wat hij heeft meegebracht, een soort cocktail met rum en passievrucht, erg bijzonder, niet helemaal mijn ding maar ik ben de beroerdste niet dus sla hem hop naar achter. We kletsen wat en ik speel voor dj en laat The Mamas and The Papas en de Beatles nog even door de kamer loeien en dan is het bedtijd want morgen staan er leuke tripjes op de planning. Vera en Vincente gaan wijn chateaus bezoeken en José en ik willen naar La Rochelle (het dichtstbijzijnde kust plaatsje/stadje) en Ile de Re, dat schijnt een heel mooi eilandje te zijn hier zo’n 1,5 uur vandaan. Oeh en nu vergeet ik ook helemaal dat ik de hele dag tussen de werkzaamheden door bezig ben geweest met mijn zuurdesembrood vouwen. Het was even lastig om mijn starter weer aan de praat te krijgen na de Provence maar gelukkig na twee dagen was hij weer lichtelijk actief. Na al het vouwen gaat hij s’avonds in het mandje en vervolgens in de koelkast klaar om de volgende ochtend te bakken jippieee.

de verf voor de lambrisering🪵.

De sneaky joker van José.

Helaas geen foto van de Russische borsjtsj wel eentje van het ontbijt de volgende dag. 🌻

En mijn brood de next day.